Wczesnym rankiem, 10 czerwca 2019 r. wyruszyliśmy na wycieczkę autokarową do Kłodawy i Uniejowa. Naszą przygodę rozpoczęliśmy od zwiedzania Kopalni Soli w Kłodawie. Wyposażeni w specjalne kaski ochronne, pod opieką przewodnika, zjechaliśmy windą kopalnianym szybem aż 600 m pod powierzchnię ziemi. Trzeba przyznać, że zjazd tą specjalną, szybką windą w panujących dookoła ciemnościach, był dla nas nie lada przeżyciem. Podziemna trasa wiodła nas wyrobiskami korytarzowymi, które prowadziły do wyeksploatowanych komór solnych. Wokół nas mogliśmy podziwiać ściany i sklepienia złożone z białej oraz różowej soli kamiennej. Zobaczyliśmy również kaplicę św. Kingi –patronki górników solnych, komnatę Draculi oraz maszyny dawniej używane przez górników. Od pana przewodnika dowiedzieliśmy się wiele ciekawostek na temat historii kopalni, oraz sposobów wykorzystania soli kłodawskiej. Każdy z nas mógł zabrać z kopalni dowolną bryłkę soli białej albo różowej. Nie omieszkaliśmy również spróbować, czy naprawdę jest słona… Na zakończenie pobytu w kopalni tradycyjnie zaopatrzyliśmy się w solne pamiątki: lampy, figurki, sól do kąpieli itp.
Następnie przemieściliśmy się autokarem do Uniejowa, gdzie zjedliśmy pyszny obiad, a następnie udaliśmy się na mały spacer, w czasie którego podziwialiśmy fontannę termalną. Mogliśmy własnymi zmysłami sprawdzić, czy rzeczywiście woda jest ciepła i choć przez chwilę powdychać związki mineralne zawarte w wodzie geotermalnej. Po krótkim spacerze udaliśmy się do uniejowskiego Zamku Arcybiskupów Gnieźnieńskich. Tu, pod okiem zamkowego przewodnika, zgłębialiśmy tajniki średniowiecznej mody oraz rycerskiego rzemiosła, a następnie, pokonując 152 stopnie, wspięliśmy się na szczyt baszty zamkowej, skąd podziwialiśmy przepiękną panoramę Uniejowa.
Po wizycie na zamku wszyscy wybraliśmy się na pyszne lody, które pozwoliły nam choć na chwilę zapomnieć o panującym na dworze upale. Po lodowej uczcie udaliśmy się do Zagrody Młynarskiej, w której przewodnik zaznajomił nas z tajemnicami powstawania chleba. Następnie uczyliśmy się zagniatać i formować podpłomyki. W czasie, kiedy nasze podpłomyki piekły się w chlebowym piecu, my zwiedzaliśmy najprawdziwsze, oryginalne, drewniane wiatraki. Od przewodnika dowiedzieliśmy się wiele interesujących faktów na temat stanowienia wiatraków, mechanizmów ich działania, a także metod mielenia ziaren na mąkę. Po zwiedzaniu wiatraków czekał na nas jeszcze poczęstunek w postaci upieczonych, świeżutkich podpłomyków, które po całodziennych wrażeniach smakowały nam wyśmienicie.
To była wspaniała wycieczka, bogata w niezapomniane wrażenia, które na pewno na długo pozostaną w naszej pamięci.(A.J.)
